تردمیل آبی ازجمله تجهیزات بسیار کارام در انجام فیزیوتراپی است؛ این تردمیل تأثیر قابل‌توجهی بر بهبودی بیماران پس از عمل جراحی پا دارد. در زیر نتایج یک تحقیقات معتبر درزمینهٔ اثرگذاری تردمیل آبی را درج کرده‌ایم.

مقایسه تمرین راه رفتن روی تردمیل مبتنی بر آب با تمرین روی تردمیل زمینی پس از بازسازی رباط صلیبی قدامی (ACL).

مطالعه شرکت‌کنندگان 60 بیمار تحت توان‌بخشی پس از بازسازی ACL به‌طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. یک گروه از بیماران تحت نظر گروه آموزش مبتنی بر آب (WBG) تحت انجام تردمیل در آب و بیماران گروه آموزش مبتنی بر زمین (LBG) انجام تردمیل را در خشکی انجام دادند.

اقدامات اصلی نتیجه قدرت عضلانی با استفاده از نسبت حداکثر گشتاور به وزن بدن (PT/BW) قبل و بعد از 3 هفته تمرین ارزیابی شد.

نتایج پس از 3 هفته تمرین، هر دو گروه نسبت PT/BW، حس موقعیت غیرفعال (PAPS) و نمرات Lysholm در مقایسه با سطوح قبل از درمان به‌طور قابل‌توجهی بالاتر بودند. در پای آسیب‌دیده، نسبت PT/BW برای عضلات بازکننده زانو، نمرات PAPS و Lysholm بهبود قابل‌توجهی در WBG نسبت به LBG نشان داد. تفاوت معنی‌داری در نسبت PT/BW، شاخص تعادل تک‌پا و شاخص حد پایداری عضلات خم کننده زانو در سرعت‌های زاویه‌ای مختلف بین دو گروه مشاهده نشد. نتیجه نتایج نشان می‌دهد که ورزش پیاده‌روی مبتنی بر آب می‌تواند منجر به بهبود بیشتر در قدرت عضلات بازکننده، حس عمقی و عملکرد زانو در مقایسه با تمرینات زمینی پس از بازسازی ACL شود.

 لینک منبع:https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0031940621003862