فیزیوتراپی با تحریک سلول‌های استخوانی بر استحکام مکانیکی استخوان تأثیر می‌گذارد. حرکت قدرت عضلانی را افزایش می‌دهد و همکاری عضلانی را بازیابی می‌کند، بنابراین وضعیت عملکردی و فعالیت حرکتی را بهبود می‌بخشد، که به‌نوبه خود به‌طور غیرمستقیم قدرت استخوان را افزایش می‌دهد.

شکستگی اصطلاح پزشکی است که برای اشاره به هرگونه آسیب استخوان شکسته از شکستگی‌های خط مو (جایی که استخوان تا حدی می‌شکند) تا شکستگی‌های خردشده (که در آن استخوان به قطعات زیادی خرد می‌شود) استفاده می‌شود. برخی از افراد به‌اندازه کافی خوش‌شانس هستند که زندگی را بدون شکستن حتی یک استخوان در بدن خود طی می‌کنند. بااین‌حال، کسانی که شکستگی را تجربه کرده‌اند، قبل از بهبودی کامل، درد و ناراحتی ناشی از آن را می‌دانند. علت اصلی شکستگی معمولاً تصادفات است. عمدتاً زمین خوردن و سایر صدمات ناگهانی که فشار بیشتری را به استخوان وارد می‌کند، بیش‌ازحدی که می‌تواند تحمل کند. برخی از افراد بیش از دیگران در معرض خطر شکستگی قرار دارند و این را می‌توان به شغل آن‌ها نسبت داد. به‌عنوان‌مثال، ورزشکارانی که شامل بازیکنان فوتبال و راگبی و دوچرخه‌سواری در طول دوران حرفه‌ای خود در معرض خطر بیشتری برای شکستن مچ دست، مچ پا و استخوان‌های شانه هستند.

بهبود استخوان‌ها پس از شکستگی آسان‌ترین بخش است، اما وظیفه اصلی مدیریت شکستگی است. مردم اهمیت فیزیوتراپی را پس از متحمل شدن آسیب‌های فیزیکی درک نمی‌کنند. استخوان‌ها معمولاً در 6 تا 8 هفته بهبود می‌یابند، اگرچه این میزان بسته به سن و شرایط پزشکی متفاوت است. بهبود استخوان‌ها تنها نیمی از مشکل است زیرابه بافت نرم و سایر ساختارهای بدن نیز آسیب وارد می‌شود. فیزیوتراپیست ها در تشخیص شکستگی‌ها و تصمیمات مدیریتی همراه با فرآیند توان‌بخشی نقش دارند.

یک‌بار با زنی روبرو شدم که دستش بعد از تصادف گچ گرفته بود. پزشکانی که از او مراقبت کرده بودند، وقت خود را برای تراز کردن استخوان‌های او به‌درستی صرف نکردند. پس از برداشتن گچ، دست او کج و فاقد تحرک بود. خوشبختانه وضعیت او دائمی نبود، اما او مجبور شد ساعت‌های طاقت‌فرسا فیزیوتراپی را قبل از به دست آوردن عملکرد طبیعی دست خود تحمل کند.

اثر شکستگی‌ها اغلب قسمت‌های دیگری از بدن را که ممکن است به نظر نامرتبط به نظر برسد، تحت تأثیر قرار می‌دهند. به‌عنوان‌مثال، شکستگی شانه ممکن است منجر به سفت شدن مچ دست یا آرنج شود. این به این دلیل است که شانه برای چند هفته روی بند نگه‌داشته می‌شود. پس از برداشتن گچ، قربانیان اغلب همچنان درد را در اندام‌های آسیب‌دیده احساس می‌کنند. این به دلیل عوارضی مانند آسیب به اعصاب، پارگی تاندون، سفتی مفاصل و پارگی غضروف است. بنابراین پزشکان معمولاً چنین عوارضی را تشخیص نمی‌دهند. بااین‌حال فیزیوتراپیست های متخصص قادر به ارزیابی مناسب و شناسایی و همچنین درمان عوارض هستند. روش معمول درمان شکستگی از طریق بی‌حرکتی است که با گچ یا بریس انجام می‌شود. این منجر به از دست دادن دامنه حرکتی، ضعیف شدن عضلات، اختلال در تعادل و هوشیاری بدن و متعاقب آن درد یا تورم می‌شود.

فیزیوتراپی عمدتاً پس از برداشتن گچ نقش مهمی ایفا می‌کند. اما فیزیوتراپی نیز برای اطمینان از بازگشت شما به عملکرد بهینه خود در کوتاه‌ترین زمان ممکن اعمال می‌شود. ارزیابی عضلات یکی از راه‌هایی است که فیزیوتراپی به بهبود شکستگی‌ها کمک می‌کند. پس از آسیب، عضلات اطراف محل شکستگی ضعیف می‌شوند. ضروری است که رژیم‌های ورزشی ایمن تحت هدایت فیزیوتراپیست تجویز شود. این برای بازگرداندن قدرت عضلانی است. فیزیوتراپیست ها همچنین به بیمار در انجام حرکت مفصل کمک می‌کنند. این پس‌ازآن است که به مدت شش ماه ناخوشایند بازوی خود را به شانه خود بسته‌اید. مثل چوب سفت است. نتیجه ارزیابی عضلات یکی از راه‌هایی است که فیزیوتراپی به بهبود شکستگی‌ها کمک می‌کند. پس از آسیب، عضلات اطراف محل شکستگی ضعیف می‌شوند. ضروری است که رژیم‌های ورزشی ایمن تحت هدایت فیزیوتراپیست تجویز شود. این برای بازگرداندن قدرت عضلانی است.

فیزیوتراپیست ها برای اطمینان از بازیابی دامنه کامل حرکت مفصل از طریق تعدادی فعالیت بدنی کار می‌کنند. آن‌ها همچنین ماساژ بافت نرم اطراف شکستگی را برای مدیریت تورم انجام می‌دهند. هنگامی‌که یک شکستگی نیاز به استفاده از وسایل کمکی راه رفتن دارد (وسایل کمکی راه رفتن)، فیزیوتراپیست ها در مورد مناسب‌ترین تجهیزات مطابق با شرایط شما مانند عصا یا عصای چهارگانه برای برداشتن فشار از پای در حال بهبودی توصیه می‌کنند. همیشه به یاد داشته باشید که اگر شک دارید که دچار شکستگی شده‌اید یا پس از یک تجربه فیزیکی آسیب‌زا، با یک فیزیوتراپیست مشورت کنید.