زخم‌های پوستی شامل تمام شکل‌ها و اندازه‌های مختلفی هستند، از جمله زخم‌های خطرناک که ممکن است در صورت عدم درمان مناسب باعث عفونت و مشکلات دیگر شوند. برای درمان این نوع زخم‌ها، فیزیوتراپی به عنوان یکی از روش‌های درمانی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

مزایای استفاده از فیزیوتراپی در درمان زخم‌های پوستی شامل موارد زیر است:

بهبود سریعتر زخم: فیزیوتراپی باعث تحریک جریان خون در منطقه زخم می‌شود و بدین ترتیب باعث تغذیه بهتر بافت پوستی و بهبود سریعتر زخم می‌شود.

کاهش درد: فیزیوتراپی باعث تحریک عصب‌های حسی در منطقه زخم می‌شود و بدین ترتیب باعث کاهش درد و تسکین درد می‌شود.

کاهش خطر عفونت: فیزیوتراپی باعث تقویت سیستم ایمنی بدن می‌شود و بدین ترتیب، خطر عفونت در منطقه زخم کاهش می‌یابد.

کاهش احتمال شکل‌گیری علامت‌های ناخوشایند: فیزیوتراپی باعث کاهش تورم و التهاب در منطقه زخم می‌شود و بدین ترتیب، احتمال شکل‌گیری علامت‌های ناخوشایند مانند جای زخم دائمی کاهش می‌یابد.

اما همان‌طور که همیشه در روش‌های درمانی دیگر نیز صادق است، فیزیوتراپی نیز دارای برخی معایب است، که به شرح زیر است:

محدودیت‌های نوعی: برای برخی بیماران، فیزیوتراپی مناسب نیست .

محدودیت در انجام فعالیت‌های روزانه: در صورتی که فیزیوتراپی با شدت بالا انجام شود، بیماران ممکن است نتوانند فعالیت‌های روزانه خود را انجام دهند.

هزینه: فیزیوتراپی معمولاً به طور مداوم و به مدت طولانی نیاز دارد، بنابراین هزینه درمان برای بیماران می‌تواند بالا باشد.

نیاز به کارکرد همکاری: برای انجام فیزیوتراپی، بیماران باید با کارکنان درمانی همکاری کنند و ممکن است برای برخی بیماران این مسئله به دلیل محدودیت‌های فیزیکی یا روانی مشکل باشد.

نتیجه‌گیری غیر قطعی: همان‌طور که در هر روش درمانی دیگری نیز صادق است، نتیجه‌گیری نهایی از فیزیوتراپی برای هر بیماری یا هر نوع زخمی نامعین است و باید با توجه به وضعیت بیمار و پیشرفت درمان برای هر بیمار متفاوت باشد.

به طور کلی، فیزیوتراپی به عنوان یکی از روش‌های درمانی برای زخم‌های پوستی موثر است و مزایا و معایب آن باید با در نظر گرفتن وضعیت هر بیمار ارزیابی شود.